"Oei, schat, heb je je regels?" "Eh... Nee?" "Komt dat bloed dan van mij?" Zo klonk het gisterennacht in het bed van mijn vriendin.
We waren nogal stevig aan het vrijen tot ik plots een scherpe pijn in mijn Johannes voelde. Ik keek naar beneden en... De rest kan je wel raden. Ik begon meteen te flippen zoals elk rationeel mens wel zou doen op zo'n moment. "Je hebt mijn pik gebroken!" schreeuwde ik tegen mijn vriendin. Die barstte meteen in lachen uit, want ze zag niet hoe serieus de situatie was. Toen ik haar liet zien wat er aan de, euh, "hand" was, verbleekte ze en begon even hard te panikeren. Zij heeft er uiteindelijk ook belang bij dat het daarbeneden allemaal in orde is! Beeld je in: mijn voorhuid kon ik plots veel verder naar achter trekken dan ik ooit had gekund (normaal niet eens voorbij mijn eikel), en er liep traag maar gestaag een straaltje bloed uit. Een nachtmerrie!
Niemand vind het fijn om met zo'n probleem naar de dokter te gaan, maar ik ben zonder na te denken meteen naar spoed gegaan. Ik wou nog het liefst luidkeels om hulp roepend de deur binnentrappen, maar hield me stil en wachtte nerveus op mijn beurt. Met pijn in mijn broek en angst in mijn hart klampte ik de hand van mijn vriendin vast toen de dokter me wist te vertellen dat mijn voorhuid, die blijkbaar altijd al te kort was geweest, gescheurd was aan het frenulum. Om het op te lossen zou ik me moeten laten besnijden..Ik was geschokt. Ik dacht dat het daar voor iedereen altijd wel een beetje stroef zat en niet alleen voor mij.
Nu moet ik aan mijn ouders vertellen dat ik onder het mes moet omwille van mijn penisprobleem, iets waar ik absoluut tegenop kijk. Mijn vriendin kan er alweer mee lachen, maar bij mij zal dit onderwerp zowel op fysieke als op mentale wijze nog wel even gevoelig liggen.
Diederik, 22 jaar