Wim - In 2017 belde ik naar de dokter voor de uitslag van mijn hiv-test. Hij had hoop dat het oké zou zijn, maar ik wist ook dat ik risico gelopen had.
De dokter vertelde mij: je bent hiv-positief. Op dat moment stortte mijn wereld in. 'Hier stopt mijn leven' dacht ik. 'Ik zal niets meer kunnen doen.'
Twee vrienden konden mij gelukkig opvangen na het telefoongesprek. Dat had ik zo geregeld. Een vriendin zat letterlijk naast de deur en ving mij op. Mijn andere kameraad was op de hoogte. Samen hebben ze ervoor gezorgd dat ik de eerste dagen niet alleen was.
Ze hebben gezorgd dat ik eten had en dat ik buiten kwam. Maar ook hebben ze mij vaak de boodschap gegeven: 'Je gaat niet dood, het loopt zo een vaart niet. Neem je tijd.' Maar die boodschap kon ik nog niet toelaten.
Dat lukte pas enkele dagen later, toen ik mijn afspraak had bij de dokter in het Hiv-referentiecentrum (HRC).
Dat moment zal ik nooit vergeten. Je komt binnen bij de dokter. Hij gaat recht tegenover je zitten en hij zegt letterlijk: “wat ik nu zeg, mag je niet vergeten, en moet je horen. Nee, je gaat niet dood. We leven niet meer in de jaren ’80.”
En dat was voor mij het eerste moment dat ik kon toelaten: ik ga niet dood, ik ga mijn leven kunnen verderzetten.
Op het moment dat ik de diagnose kreeg, zat ik in de aidsfase. Dat wil zeggen: mijn witte bloedcel waarden waren heel laag. Ik zat op bijna nul. En mijn hiv-waarden waren heel hoog. Dat wil zeggen dat de weerstand van mijn lichaam zo goed als weg was.
De dokter startte direct met medicatie. Antibiotica heb ik een jaar moeten nemen. Dat was vooral preventief om nieuwe infecties te voorkomen. Maar de hiv-medicatie neem ik nog altijd, wat belangrijk is om de hiv-waarden te blijven onderdrukken.
Vandaag ben ik daardoor ook niet meetbaar. Dat wil zeggen dat ik niet besmettelijk ben voor iemand anders.
Ik vind dat ik vandaag een normaal plusleven kan leiden. Het is een woord dat ik heel bewust gebruik omdat ik vind dat hiv mij ook positieve dingen heeft gebracht. Ik heb nieuwe mensen leren kennen. Ik ben vrijwilliger geworden bij Sensoa. Ik kan mensen die leven met hiv zelf ondersteunen.
Ik ben ook moderator bij Positief Contact, een forum waar mensen ook online met elkaar in contact kunnen komen. Dat zijn heel rijke contacten.
Daarnaast is mijn leven een gewoon leven, zoals iedereen het kan hebben, maar met een andere kijk. Ik sta nu positief in het leven en ik heb ook een manier gevonden om anderen die positieve boodschap te brengen.
Ik sta veel in theater en ik ben veel met muziek bezig. In een oefening gebruik ik mijn positieve hoed, Ik ga hem laten zien, om letterlijk aan mensen duidelijk te maken dat je het leven kan bekijken met verschillende hoeden op.
Hulp en steun na een hiv-diagnose
Heb je recent een hiv-diagnose gekregen?