Georges, 45 jaar - Ik heb er lang over gedaan om uit de kast te komen. Eerst had ik een vriendin, dan een vriend, en dan opnieuw een vriendin. Op mijn 27 jaar besloot ik om voor haar te kiezen en trouwden we. Zo stapte ik in het gewone rollenpatroon. Dat is echter misgelopen.
Ik ben toen met een kerel begonnen en vertelde thuis dat ik homo ben. Omwille van mijn werk zweeg ik erover. Privé en werk hield ik altijd strikt gescheiden. Tot mijn deelname aan de Mr. Leatherverkiezingen. Dan moet je gewoonweg alle kasten openen, want je kunt er niet in blijven zitten. Het verscheen op internet en Facebook, in de krant… Nadien vroeg ik me af waarom ik zolang gewacht heb. Nu ben ik in evenwicht met mezelf.
Mijn moeder en zus hadden geen probleem met mijn coming-out. Mijn vader had het er moeilijker mee, maar was toch vrij snel mee. Ze schrokken er niet van dat ik ineens besloot om deel te nemen aan de Mr. Leatherverkiezingen. Ze laten mij doen en vinden het goed dat ik mij hiermee amuseer. Om mijn deelname aan Mister Leather International te bekostigen deed ik aan fundraising. Zo vroeg mijn zus aan haar vriendinnen om wafels te kopen voor Mr. Leather. Ze steunen me en dat doet deugd.
Na de middelbare school ging ik studeren in Antwerpen. Je gaat daar dan uit en bouwt een vriendenkring op. Daar zat iemand bij die gay was, en de meeste mensen waar ik mee omging vonden dat allemaal heel normaal. Dan kwam m'n eerste vriendje, m'n eerste kus… Dat was allemaal heel spannend en tegelijkertijd heel raar. Ik zat in een conflict. Ik wist echt niet of ik bi of homo was.
Toen ik m'n vrouw leerde kennen was ik echt verliefd. We zijn 9 jaar samen geweest. Toch was er op één of andere manier iets in mij dat zei van nee… Je probeert hier dan tegen te vechten, want je ziet haar graag en wilt ze geen pijn doen. Door samen te zijn met een man, is alles op zn plooi gevallen. Ik vind het gemakkelijker om samen te leven met een man.
Na m'n huwelijk met mijn vrouw heb ik mijn huidige vriend leren kennen. We zijn al 9 jaar samen. Voor mij is het simpeler om met een man te communiceren. Dat kan natuurlijk aan mij of aan mijn vriend liggen. Wij zijn compleet het tegenovergestelde. Ik ben nogal veel drama en hij is de rust zelve. Als het bij mij iets te erg wordt, hoeft hij maar eventjes een klein beetje zijn stem te verheffen en dan is het drama bij mij over. Hij hoeft dit niet dikwijls te doen, dus het zal waarschijnlijk wel meevallen.
Wij praten over veel. Soms neem ik het initiatief, andere keren doet hij dat. Als er een probleem is, praten we dit meteen uit. Anders wordt het probleem alleen maar erger. Praten is niet altijd gemakkelijk, maar ik kan m'n hart wel geven. Ook op seksueel vlak kunnen we elkaar zeggen wat we graag hebben en wat niet. In het begin van onze relatie was het wat aftasten, maar nu wordt daar gemakkelijk over gebabbeld.
Mijn verkenning van het fetish milieu verliep geleidelijk. Ik ging eens naar een feestje, dan naar een iets extremer feestje, dan eens op ontdekking naar The Boots. Ik weet nog goed dat ik een half uur voor de deur heb staan twijfelen of ik binnen ging gaan of niet. Uiteindelijk heb ik het gewoon gedaan en vond het allemaal goed meevallen. Eigenlijk is The Boots gewoon een bar waar je iets kan drinken en als je iets anders wilt doen, kan dit, maar het is geen must.
Een man in leer heb ik eigenlijk altijd wel mooi en aantrekkelijk gevonden. Zelf leer beginnen dragen is bij mij later begonnen. Wanneer ik leer draag, voel ik me sterker en zelfzekerder. Ik vind mij hier aantrekkelijker in. Dat maakt mij vanbinnen heel blij. En iets dat je blij maakt vanbinnen, weerspiegelt aan de buitenkant. Je bent een ander mens naar de rest van de wereld toe.
Rubber vind ik ook heel mooi. Ik heb het al eens aan gehad en vind het geweldig zitten. Een deel van de aantrekking is ook wat het bij jezelf doet. Die stof die je op je huid voelt en wat het met je doet. Dat is een groot deel van de aantrekking.
Toen ik me inschreef voor de verkiezing van Mr. Leather, vroeg ik me af waar ik aan begonnen was. Ik had nooit gedacht dat ik het zou winnen. Ik heb hierdoor heel toffe mensen over de hele wereld leren kennen en dingen gedaan die ik anders nooit zou meemaken. In augustus ben ik naar het wereldcongres voor LGBT criminal justice professionals geweest. Ik ontmoette er mensen uit Servië, Montenegro, Oeganda… als ik van hen hoor hoe schrijnend de situatie daar is, besef ik hoe gelukkig ik ben met hoe wij het hier in België hebben. In september nam ik deel aan de verkiezing van Mr. Leather Europe en werd er tweede.
Als Mr. Leather wil ik er zijn voor de hele gay community. Ik ga graag op stap buiten de fetish- en leerscene. Het homowereldje is al zon beperkte groep die onderverdeeld is in verschillende vakjes. We leven te veel naast mekaar. Ik vind dat we gewoon met z'n allen lekker samen gezellig moeten doen.
In het begin keken veel mensen raar op dat ik mij tussen de travesties, transgenders en twinks mengde. Veel mensen buiten de fetishscene hebben het beeld dat het een hard en ruw milieu is. Maar eigenlijk zijn we allemaal maar gewone mensen. Buiten die fetish is er niet zo veel verschil. Daarom dat ik zo openlijk overal geweest ben. Vaak waren de reacties supertof.
Het mooiste compliment over mijn deelname aan de Mr. Leatherverkiezing, heb ik gekregen van de organisator zelf. Hij gaf me een pluim voor alles wat ik dit jaar verwezenlijkt heb. Dat vind ik echt schoon. Mijn engagement naar Mr. Leather is groot. Je vult dat in zoals je zelf wil. Je kan deelnemen aan de verkiezing voor een lintje, voor in de belangstelling te staan, om overal gratis binnen te kunnen. Dat gebeurt ook en het is ook zo. Maar je kan iets meer geven. Voor mij was het een kans om iets terug te geven. Zo zet ik mn schouders mee onder de campagne Ik Weet Wat Ik Doe omdat ik preventie belangrijk vind.
Als iemand tegen me zegt dat hij hiv heeft, doe ik gewoon zoals altijd. Je hebt mensen die totaal niet weten hoe te reageren. Je hebt er die overdreven gezellig gaan doen om het te laten passeren. Je hebt er die het niet meer weten en ineens weg zijn. Mijn boodschap is: blijf toch gewoon normaal doen. Hij blijft nog steeds dezelfde mens.
Ik laat me 4 keer per jaar testen. Niet alleen op hiv en soa's, gewoon op alles. Dat doe ik bij mijn huisarts. Hij is gay en dat maakt het gemakkelijk voor mij om over mijn seksualiteit te praten. Nu, mijn vorige dokter was hetero en daar kon ik ook alles tegen vertellen. Hij maakte geen probleem van mijn homoseksualiteit.
Ik ken een aantal kerels die PrEP gebruiken. Ze vertellen me dat sommigen daar raar op reageren. Die bekijken het precies of je bent de hoer van de stad. PrEP-gebruikers krijgen dan direct de stempel dat ze het enkel bare doen. Zo worden ze alweer in een hokje geduwd. Ik ga gewoon het gesprek aan. Ik vraag hen waarom ze voor PrEP kiezen en hoe ze hier zelf over denken.
Voor mij is PrEP een mooie aanvulling op de gebruikelijke middelen, zoals condoom en regelmatig testen. Als iemand PrEP wil gebruiken, is dat zijn eigen keuze.