Ik ben Matteo en ben 29 jaar. Ik ben van Italiaanse origine en woon sinds enkele jaren in Brussel. Daar werk ik samen met Jan Fabre als danser en performer.
Samen met Alessandra Ferreri en Joshua Vanhaverbeke schreef ik POZ! We zijn een schrijverscollectief en noemen onszelf Vitamina.
POZ! is een visionaire reis van een jonge persoon met hiv. POZ! is autobiografisch. In het stuk deel ik op een kunstzinnige manier mijn ervaringen over leven met hiv.
POZ! is niet enkel een artistiek project. Voor mij is het een statement. Ik vertel het publiek dat je als persoon met hiv een gewoon leven kan leiden. Dat je dankzij de medicatie het virus niet kan doorgeven. Dat is een belangrijke boodschap die zoveel mogelijk mensen moeten weten.
Omgaan met hiv
De hiv-diagnose kreeg ik hier in België, op mijn 26ste. Het nieuws drong snel tot me door. Ik wist dat het geen doodvonnis was: er is medicatie die ervoor zorgt dat je gezond blijft. Toch trok ik me terug in een eigen bubble, zag het leven donker en werd melancholisch. Het stigma knaagde...
Er waren momenten dat ik bijzonder angstig was. Soms dacht ik eraan mijn job op te geven.
Toen ben ik beginnen lezen over hiv. Hoe gaan anderen om met de diagnose? Hoe vertellen ze het aan hun omgeving? Hoe doen ze het om de medicatie correct in te nemen? Dat hielp me.
Ik besefte dat talloze kunstenaars en performancers waren overleden aan de gevolgen van aids. Freddy Mercury was een voorbeeld voor me. Hij was fel vermagerd en stervende. En toch zong hij over het leven. Ook dat hielp me.
Praten over hiv
POZ! was voor mij dé manier om familie en vrienden te vertellen dat ik hiv-positief ben. Hun reactie was wat ik verwachtte: ze schrokken, maar door de context die ik in het theaterstuk schets, was het voor hen meteen duidelijk dat mijn leven gewoon verder zijn gang gaat.
Ik heb veel steun aan mijn familie en vrienden. Sommigen van hen zijn bezorgd over het feit dat ik heel open praat over hiv.
Ze vrezen het stigma dat jammer genoeg nog aan de aandoening kleeft. Ik niet. Op een kunstzinnige manier open zijn over mijn hiv-status, geeft me kracht.