Ik herinner me mijn eerste liefje nog heel goed. Ze zat bij me in de klas en we kwamen goed overeen.

Stuurden extreem veel sms’jes naar elkaar en op 1 week tijd was ik tot over mijn oren verliefd. Ze was heel erg knap en zag er al meer “vrouw” uit dan de andere meisjes. Ik durf gerust toegeven dat ik het nog leuker vond dat zij al echte borsten had, in tegenstelling tot al die opgevulde behaatjes in de rest van de klas!

Ik was 14, zij al 15 en we gingen op een dag op date naar de cinema. Tijdens de film begon ze plots aan mijn broek te friemelen: ik schrok mij een ongeluk en had uiteraard meteen een stijve. Ik duwde haar wat weg en maakte duidelijk dat ik verder naar de film wou kijken want ik wist niet meteen wat haar plan was, en dan nog in een volle filmzaal?! Later waren we alleen op haar kamer toen ze weer aanstalte maakte om verder te gaan. Ik vond het super dat ik aan haar borsten mocht zitten maar eerlijk gezegd vond ik het allemaal nog een beetje te vroeg om echt al seks te hebben. Uiteindelijk kende ik haar nog niet zo lang en ik heb altijd een beeld in m’n hoofd gehad van mijn eerste keer, dat die zou zijn met een meisje dat ik erg graag zag en waar ik goed mee kon praten enzo.

Toen ik haar vertelde dat ik met al dat gefoefel nog wou wachten, vond ze me een rare jongen en een week later maakte ze het uit. Echt kapot was ik er niet van want ik vond ze zelf maar een rare griet. De eerste week wou ze me al gelijk bespringen!

Ik ben nu 17 en ben samen met een heel leuk meisje van dezelfde leeftijd. Ook zij heeft nog geen seks gehad en we praten er wel over dat we elkaars eerste willen zijn. Natuurlijk praat ik er niet met mijn vrienden over dat ik destijds die seks op mijn 14e weigerde, want dan zouden ze me een mietje vinden… Maar stiekem ben ik toch blij dat ik gewacht heb.

Roel, 17 jaar